Deze zomer heb ik weer gewandeld in de Franse Bourgogne. Ze hebben daar mooi uitgezette routes, die duidelijk staan aangegeven, met streepjes als je rechtdoor moet, een haakje als je af moet slaan en een duidelijk kruis op een paal van de weg waar je niet heen moet. Lekker duidelijk, je wandelt ontspannen, je geniet van het zonnetje en de mooie natuur om je heen. Totdat je bij een kruispunt komt waar je even geen aanwijzingen kunt vinden. Geen streepje, geen haakje, geen kruis te zien. Huh…en nu? Hoe verder?
Je loopt wat heen en weer, overlegt met degene die je bij je hebt (waarbij de discussie soms hoog kan oplopen!!), en je kiest ten slotte maar een pad waarvan je denkt dat het klopt, onderwijl speurend naar bevestiging in de vorm van zo’n geel streepje en hopend dat je niet te ver afdwaalt, mocht het toch niet goed zijn. En dan is het moment daar.…hoera!!! Een streepje, het klopt!! En je loopt weer gerustgesteld en met hernieuwde ontspanning verder.
Op dergelijke momenten ben ik me er altijd sterk van bewust hoe druk je je kunt maken over ongelooflijk onnozele dingen op vakantie en hoezeer dat ook eigenlijk de ware vakantie is. Alle concentratie gericht op zo’n geel streepje, alsof daar je hele ziel en zaligheid van afhangt. Je denkt even nergens anders meer aan en niets is op dat moment belangrijker in de wereld dan dat bevrijdende streepje.
In het normale leven kun je dat ook wel hebben. Wanneer je je lekker uitleeft in muziek maken, sporten, of iets dergelijks. Ook dan vergeet je alles om je heen. Maar in zo’n vakantie gaat dat verder. Je kent dat wel, je bent nu eenmaal verder van huis, je zit in een andere sfeer, en alles waar je je altijd zo druk over maakt lijkt minder belangrijk.
En je denkt: na de vakantie ga ik het anders doen. Ik zorg voor meer ontspanning, ik ga meer nadenken over wat ik echt wil en wil me niet meer zo laten leiden door wat anderen van mij verwachten. Of ik wil meer gaan sporten, meer structuur in mijn leven aanbrengen, niet zoveel tijd verlummelen. Meer aandacht aan vrienden en familie besteden. Zulke dingen, je kunt ze vast voor jezelf wel invullen.
En dan ben je weer thuis. Nog één dag in zo’n ontspannen overgangssfeer van geen vakantie meer, maar toch ook nog niet helemaal in je gewone doen. Vervolgens ga je weer aan het werk….en voor je het weet is alles weer ”back to normal”.
Jammer he, je zou dat gevoel van loslaten en ”waar maak ik me druk over” zo graag vast willen houden. En al die goeie voornemens in de praktijk willen brengen. Maar je bent nu eenmaal wie je bent en dat verander je niet zomaar even. Ook al leek dat op vakantie nog zo gemakkelijk en logisch.
Moet je daarom dat soort dingen dan maar niet denken? Nee hoor, dat is niet wat ik wil zeggen. Ik denk dat het hoe dan ook goed en waardevol is om op een dergelijke manier bij jezelf stil te staan. Dit soort gedachten vormen toch een kiem van wat voor jou belangrijk is. En al is het dan niet meteen na je vakantie, er kan geleidelijk uit dat zaadje toch iets moois en zinvols groeien. Je geeft het plantje af en toe water door er af en toe weer eens aan te denken, zonder jezelf te verwijten dat het je nog steeds niet gelukt is. Want als er iets niet bijdraagt aan groei is het dat wel.
Reacties worden zeer gewaardeerd!
